En zo kan het gebeuren dat ik zomaar na Pasen 2022 het hele jaar niet loop. Ook 2023 begint met hardlooploze maanden. De vraag is zelfs of ik met Pasen 2023 de familietraditie in ere ga houden en wél het vaste rondje (10 km door de duinen, vanaf de camping) ga lopen. Gelukkig, dat vind ik toch te leuk (en misschien ook te veel mijn éigen eer te na) om te laten lopen. En het is dat Pasen dit jaar wat vroeger valt dan vorig jaar, zodat ik uiteindelijk maar 359 dagen niet gelopen heb, en geen 365. Valt mee dus. Niets aan de hand, maar ik kijk er toch wel wat van op, zo lang niet lopen. Het familierondje gaat vrij aardig, maar de spierpijn die het oplevert, is vrij heftig.

Na dit rondje in april, loop ik in mei nog een keer een rondje van 9 km met R, vanaf de camping in Loenen. Dat is dus al meer dan ik vorig jaar deed. Goed bezig! Maar daar blijft het bij. Tot ik ergens in juli opeens bedenk dat de Veluwezoomtrail (12 km) lopen misschien wel leuk is. Vriendin uit Haarlem, G, van wie ik weet dat ze ‘m twee jaar geleden liep, en wier broer hier in de buurt woont, gevraagd of zij ‘m gaat lopen. Ze heeft toevallig nét gehoord dat haar broer en schoonzus niet gaan lopen, maar zijzelf wil eigenlijk wel. Dus dat is een ‘ja’. Loopje is op zaterdag, op dinsdag ingeschreven. Ik denk: misschien wel slim om op woensdag nog een paar langzame kilometers weg te tikken, maar vervolgens denk ik: ach nee, laat maar… Hetzelfde wat ik de afgelopen jaren zo váák heb gedacht ’s morgens, als ik me de middag of avond ervoor toch echt had voorgenomen de volgende dag te gaan lopen. Weer eens een loopje lopen is leuk. Fijne ambiance. Jammer genoeg is G misselijk, zodat ze de eerste helft veel moet wandelen, en na ruim 5km splitsen we op en loop ik door. Er gebeuren geen rampen, maar echt heel slim is het niet, wat ik doe, denk ik achteraf. M’n uithoudingsvermogen is nog redelijk op peil, dus die 12km loop ik wel uit, maar mijn spieren, pezen (en ook botten?) zijn minder blij met mijn actie dan ik zelf ben. Knap veel spierpijn dus. (En de vrijdag erop plotseling serieuze pijn in mijn heup – daar schrik ik van, maar gelukkig neemt de pijn binnen twee dagen af tot een lichte gevoeligheid. Meer een waarschuwing dan een acuut probleem, denk ik zo.)

De woensdag na het loopje evengoed voor het eerst naar de atletiekclub in Dieren. Ik ben dat al weken, zo niet maanden, van plan, en heb nu eindelijk contact gelegd (broer van vriendin G is bestuurslid) en mijn komst aangekondigd – nu móet het ervan komen, spierpijn of geen spierpijn. Nou ja, ik zal niet elke training hier gaan bespreken. Punt is dat ik het wel weer lekker vind, erg lekker zelfs: beetje ritme erin, met een clubje het bos in, tijdens de intervallen net iets harder lopen dan je anders zou doen – het is en blijft een mooi spelletje. En zoals ik in Haarlem na de baantraining door de stad fietste te ‘hè lekker’en, zo doe ik dat nu op de fiets door het bos. Iets verder fietsen dan in Haarlem, dat wel. Iets minder vlak ook. Met soms een extra cadeautje, zoals afgelopen woensdag een buizerd op een tak een paar meter van me af, die zich weinig van me aan lijkt te trekken en rustig blijft zitten als ik ‘m heel langzaam voorbij fiets en we naar elkaar kijken – ik met iets meer interesse dan hij, vermoed ik.

Oké, lang verhaal kort: na vier keer meetrainen heb ik me vandaag aangemeld als lid van de club. En nu is de vraag: wat ga ik doen? Het grote plan is om geen plannen te maken. Eerst maar eens zien. Proberen ook qua lopen bij de dag te leven, niet te ver vooruit willen kijken. De hang naar die lange afstanden is nog altijd aanwezig, merk ik wel, maar ik heb tegelijk zo weinig zin in de bijbehorende discipline, waarvan ik de afgelopen jaren zo blij was dat ik ‘m niet langer hoefde te handhaven. Ik ben zo blij met mijn vrije weekenden, vooral. Bovendien dacht ik de afgelopen jaren zo vaak dat ik de regelmaat weer te pakken kreeg, en kwam de klad er dan toch zomaar weer in. (Beetje gênant om mijn eigen stukjes en commentaar terug te lezen in mijn hardloopschrift.)

Geen plannen dus. Maar voor de zekerheid heb ik vanmiddag wel vast een lijstje gemaakt met (niet al te lange, niet al te ver van hier) loopjes die ik de rest van het jaar eventueel zou kúnnen doen. Voor je weet maar nooit.