Toen ik een poosje geleden met Adriaan een rondje waterfietste door de bossen bij Baarn, vertelde hij over de activiteiten die hij, vergezeld van andere lopers/fietsers/kanoërs, beleeft, onderneemt, ondergaat, whatever, en die gebundeld worden onder de naam Gaan en Beleven. Gaan en Beleven heeft een website, waar je enthousiasmerende verhalen, foto’s en filmpjes kunt bewonderen (gaanenbeleven.nl). Op die website staat ook een groeiend aantal interviews met, nou ja, wat zij noemen: avonturiers. Interviews met een vast format, iedereen beantwoordt in principe dezelfde vragen. Adriaan vroeg mij om deze vragen ook te beantwoorden.

Op z’n Jacoliens duurde het een poosje voor ik aan zijn verzoek tegemoetkwam. Ik maakte een kladversie, maar was daar niet over te spreken. Ik vind het heel leuk om de antwoorden van anderen te lezen, maar als ik zelf iets schrijf over ervaringen en mijn favoriete materiaal, vind ik het opeens buitengewoon oninteressant allemaal. Ik denk wat na over een mogelijk stukje naar aanleiding van de laatste vraag van het interview, de vraag die ik aan mezelf stel. Adriaan vindt het prima als ik iets heel anders schrijf dan de antwoorden op de vaste vragen. Ik denk na, ik denk na en ik denk dat ik een, voor mij, interessant onderwerp te pakken heb. Maar ja, nadenken is nog niet schrijven – als dat zo zou zijn, zou dit blog ook bloeien van de teksten waar ik heel tevreden over zou zijn, en dat is jammer genoeg niet zo…

Nu liep ik weer een loopje, schreef er een stukje over waar Adriaan op reageerde, en ik bedacht dat ik dat stukje voor Gaan en Beleven nu niet langer moest uitstellen. Beloofd is beloofd, tenslotte. Ik pakte de kladversie van een poos terug, las ‘m en zag dat het goed was. Waarom zou ik nou per se weer iets anders moeten doen dan anderen? Ik stuurde de tekst, zonder er al te veel aan te veranderen, naar Adriaan. Wat foto’s erbij en klaar.

Al vind ik het, zodra het gepubliceerd is, toch eigenlijk weer aanstellerij allemaal, tóch plaats ik het interview ook hier. In de stille hoop dat ik mijzelf zo dwing om vervolgens ook dat stukje te schrijven waarin ik inga op mijn eigen vraag. En in de hoop dat het bij anderen werkt zoals het bij mij werkt: dat je dit soort dingen van een ander wél leuk vindt om te lezen.

Wie is Jacolien?
Laat ik ermee beginnen te zeggen dat ik mijzelf niet als avonturier beschouw [dat zeg ik omdat de interviews op de site onder het kopje ‘Vragen aan avonturiers’ geplaatst zijn]. Niet alleen omdat de dingen die ik doe niet zo vreselijk avontuurlijk zijn (al vind ik het soms wel spannend), maar ook en vooral omdat ik de dingen niet doe omdát ze avontuurlijk zouden zijn. Ik ben gewoon graag buiten, in de natuur, en ik vind het nu eenmaal lekker om me fysiek in te spannen – maar ik kan ook eindeloos genieten van rustig om me heen kijken, een beetje mijmeren, een beetje lezen, terwijl ik bij mijn tentje ergens op een groene camping zit.

Aan welke meerdaagse tochten bewaar je de mooiste herinneringen?
Tja, eigenlijk bewaar ik aan alle meerdaagse tochten die ik maakte wel mooie herinneringen. Soms zijn het goede herinneringen aan het gezelschap, soms bleek de sfeer tijdens de tocht juist niet zo geweldig te zijn, maar waren we onderweg in een onbeschrijflijk mooie omgeving. Tijdens de bivakweekendjes met een groep vrienden zijn het de lol die we hadden, en de avondjes bij het kampvuur, met dan daarna juist de nacht onder de tarp, terwijl de stilte slechts wordt doorbroken door het geroep van een paar bosuilen, die het tot memorabele gebeurtenissen maakten. Van één tocht in de Berner Alpen herinner ik me hoe we na een lange klimdag doodmoe en met doorweekte schoenen onze tent op de gletsjer opzetten, en hoe goddelijk toen de wonderstamppot smaakte. En van een tocht in de schitterende Ecrins herinner ik me dan weer hoe ik er op een middag totaal doorheen zat, ik kón echt niet meer, en hoe ik, toen er onweer dreigde, toch nog heel veel kracht in me bleek te herbergen om in noodtempo te proberen in de buurt van een berghut te komen voordat het los zou barsten.

Welke (dag)rugzak gebruik je en wat is daar prettig aan?
Ik heb verschillende rugzakken, maar ben op dat punt nog niet verzadigd. Bij kampeerwandeltrektochten gebruik ik een rugzak van Macpac. Die is nogal gewichtig, maar heerlijk stabiel. Bij het hardlopen gebruik ik een Salomon S-lab, prijzig, maar z’n geld meer dan waard. Ook deze draagt heel stabiel, en heeft veel vakjes waar je bij kunt zonder de rugzak af te hoeven doen. Met z’n 12 liter is hij echter wat te klein voor meerdaagse kampeer- of bivakhardlooptochten, dus daarvoor zoek ik nog een grotere.

Welke kleding draag je tijdens de tochten?
Het mooie van sportkleding is dat het bruikbaar is bij allerlei activiteiten en onder verschillende omstandigheden. Mijn twee thermoshirts van Helly Hansen (met de bekende wit-blauwe strepen op de mouwen) zijn esthetisch niet helemaal verantwoord, maar gaan wel al dertig jaar mee. Vorig jaar heb ik mezelf eindelijk de aanschaf van een donsjas gegund – sindsdien vraag ik mij af hoe ik al die tijd heb weten te overleven zónder…

Slaap je in de buitenlucht?
Toen ik nog klom, sliep ik wel in berghutten, maar veel liever slaap ik buiten. Dat kan zowel in een tent zijn, als onder een tarp. Een tent is wat beschutter, dat slaapt rustiger, onder een tarp ben je meer buiten. Sinds kort heb ik een hybride, een tarptent – een heel licht tentje dat je met je loopstokken opzet. Dat heb ik alleen nog niet uitgeprobeerd, dus daar kan ik weinig over zeggen.

 Hoe kook je onderweg?
Tot nu toe meestal op een benzinebrander, ideaal onder koude omstandigheden en op hoogte. Voor het hardlopen-met-bepakking zoek ik nog een lichtere oplossing.

Wat moet er altijd mee?
Minstens één buff – als sjaal, maar als het nodig is, doet hij dienst als muts.

Wat is je absolute favoriete item?
Dat heb ik niet echt, maar aan mijn zakmes ben ik wel gehecht. Net als die thermoshirts heb ik dit mes al dertig jaar. Het is een zwarte Victorinox, en er zit al die jaren een koordje aan, voorheen rood, voorheen elastisch, dat geen enkele functie dient en er nogal groezelig en vervallen uitziet, maar dat ik er for old times’ sake niet af kan halen.

Heb je tips voor beginnende avonturiers?
Hou het simpel. Buiten zijn is heerlijk, maar dat kan ook dichtbij huis. En ga als je het leuk vindt, omdát je het leuk vindt, niet om iets te bewijzen.

Vraag van Jacolien aan zichzelf.
Moet ik GAAN om te LEVEN?
Ofwel: heb ik de stilte buiten me nodig om me bewust te zijn van de stilte die ik bén?